۱۳۱ مطلب در آذر ۱۳۹۵ ثبت شده است

عواملی که در کاهش میل جنسی موثر است


کاهش میل جنسی, علت کاهش میل جنسی

عواملی که در کاهش میل جنسی موثر است

عواملی که در کاهش میل جنسی موثر است

برای کسب اطلاعات بیشتر کلیک کنید:

چند نکته درباره کاهش میل جنسی زنان

عوامل موثر در کاهش میل جنسی
رابطه‌ی جنسی تاثیر بسیار زیادی در زندگی زناشویی شما دارد به همین دلیل کشف دلایل کاهش میل جنسی می‌تواند قدم بزرگی در رفع مشکلات زندگی به حساب بیاید.
دلایل زیادی وجود دارد که میل جنسی شما را کاهش می‌دهد که برخی از آنها آشکار نیستند.

استرس، مشکلات عاطفی در رابطه، مشروبات الکی، کم خوابی، بچه‌دار شدن، مصرف برخی از داروها، نارضایتی از ظاهر، اختلال نعوظ، سطح پایین هورمون تستوسترون، افسردگی، یائسگی و عدم صمیمیت از دلایل مهم و بارز کاهش میل جنسی به شمار می‌روند.

برخی از افراد هرچند که استرس داشته باشند، می‌توانند کارهایی را به خوبی انجام دهند ولی برقراری رابطه‌ی جنسی شامل این موارد نمی‌شود. استرس در محل کار، خانه و یا در رابطه می‌تواند برای هر کسی اتفاق بیافتد. ولی اینکه چگونه قادر باشید استرس خود را کنترل کنید می‌تواند کمک بزرگی باشد. شما خودتان می‌توانید نقش مهمی را در این فرایند ایفا کنید و یا از یک مشاور یا پزشک کمک بگیرید.

وجود مشکل با همسر جزء مهمترین دلایل برای کاهش میل جنسی است. برای خانم‌ها، احساس صمیمت و نزدیکی بخش مهمی از احساس نیاز جنسی محسوب می‌شود. برای هر دو گروه خانم‌ها و آقایان مشاجره، ارتباط ضعیف، احساس خیانت و یا موضوعات دیگری که به اعتماد مربوط است، دلایلی برای کاهش میل جنسی به حساب می‌آید.
هرچند که تصور می‌شود مشروبات الکی می‌تواند در ابتدا میل شما را افزایش دهد، ولی مصرف آن نتیجه‌ی عکس خواهد داشت؛ مست بودن شما همسرتان را دلسرد خواهد کرد.

اگر شور و شوق جنسی شما از بین رفته شاید به خاطر این است که دچار کم خوابی شده‌اید. آیا خیلی دیر وقت می‌خوابید و یا خیلی زود از خواب بیدار می‌شوید؟ هر مشکلی که خواب کافی و مناسب شما را مختل کند می‌تواند تاثیری منفی در روابط جنسی داشته باشد. سعی کنید روی عادات خواب خود کار کنید و اگر حل نشدند حتما با یک پزشک مشورت کنید.

شما به محض اینکه بچه‌دار می‌شوید میل خود را از دست نمی‌دهید بلکه واقعیت این است که زمان کمی برای نزدیکی دارید. سعی کنید زمان خود را مدیریت کنید و اگر امکانش برای شما وجود دارد از کسی کمک بگیرید که در نگهداری نوزادتان شما را یاری کند.

بعضی از داروها وجود دارند که میل جنسی شما را به شدت کاهش می‌دهند. برخی از این داروها شامل موارد زیر می‌شود:
-داروهای ضد افسردگی
-داروهای مخصوص فشار خون
-داروهای ضد بارداری
-شیمی درمانی
-داروهای ضد HIV

زمانی که شما از ظاهر خود راضی هستید، میل جنسی بالاتری هم خواهید داشت. روی تصور خود از فیزیکتان کار کنید و سعی کنید آن را همانطور که هست بپذیرید. داشتن احساس خوب در مورد خودتان خلق و خوی شما را مثبت می‌کند و میل جنسی‌تان را افزایش می‌دهد. اگر همسر شما هم اعتماد به نفس کمی دارد سعی کنید به او اطمینان بدهید که برای شما جذاب است.

برای کسب اطلاعات بیشتر کلیک کنید:

کاهش میل جنسی

مردانی با اختلال نعوظ اغلب اوقات نگران عملکرد خود در حین برقراری رابطه‌ی جنسی هستند. اختلال نعوظ قابل درمان است و زوج‌ها باید مراقب باشند این مشکل تاثیری

منفی به روی رابطه‌ی آنها نداشته باشد.

هورمون تستوسترون سوخت میل جنسی به حساب می‌آید. به مرور که سن آقایان بالا می‌رود، سطح این هورمون در آنها کمی کاهش می‌یابد ولی همه‌ی آنها میل جنسی خود را از دست نمی‌دهند.موارد بسیار دیگری -از رابطه تا وزن- می‌تواند در میزان میل جنسی و سطح تستوسترون موثر باشد.

افسرده بودن، می‌تواند شور و شوق را در هر موردی مثل رابطه‌ی جنسی از بین ببرد. برای حل این مشکل حتما باید از متخصصین کمک گرفت. اگر فرایند درمان شما شامل مصرف دارو می‌شود، حتما در مورد سطح میل خود با پزشکتان صحبت کنید به این دلیل که اکثر داروهای مخصوص افسردگی سطح میل به برقراری رابطه‌ی جنسی را کاهش می‌دهد.

برای بسیاری از خانم‌ها، میل جنسی نزدیک یائسگی و در حین آن به مرور کاهش می‌یابد. بخشی از دلیل این موضوع می‌تواند در مورد نشانه‌هایی نظیر خشکی واژن و درد در حین برقراری رابطه‌ی جنسی باشد. ولی هر زنی متفاوت است و ممکن است کسی با وجود رابطه‌ی خوب، اعتماد به نفس بالا و سلامت جسمی و روحی مناسب، رابطه‌ی جنسی خیلی خوبی بعد از یائسگی خود داشته باشد.

رابطه‌ی جنسی بدون احساس صمیمیت می‌تواند میل را به شدت کاهش دهد و در واقع صمیمیت بیشتر از خود رابطه‌ی جنسی مهم است. سعی کنید زمان بیشتری را به صمیمیت و باهم بودن اختصاص دهید. راه‌هایی را بیابید که بتوانید عشق خود را به هم ابراز کنید، به هم نزدیکتر شوید و میل جنسی خود را افزایش دهید.

منبع:salamatnews.com

۰۵ آذر ۹۵ ، ۰۸:۲۹ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
سید جابر علوی

اختلال هویت جنسی را بشناسیم


اختلال هویت جنسی را بشناسیم

اختلال هویت جنسی را بشناسیم

اختلال برانگیختگی جنسی در خانم ها چیست

 اختلال هویت جنسی
جنسیت – مرد یا زن بودن – یک عامل اساسی است که به فرد در ساختن شخصیت انفرادی و حس وی نسبت به خودش کمک می کند. اختلال هویت جنسی ، شرایطی است که در آن حالت یک مرد یا یک زن خودش را قویا” به عنوان جنس مخالف خویش شناسایی می کند و خود را متعلق به آن جنس می داند.

افراد مبتلا به این اختلال اغلب اوقات با هویت جنسی آناتومیکی خویش مشکل داشته و رنج و ناراحتی زیادی را در ارتباط با آن تجربه می کنند. این افراد ممکن است به عنوان عضوی از جنس مخالف خویش رفتار کنند و در جامعه ظاهر شوند و ممکن است تمایل داشته باشند که بدن خویش را تغییر دهند. این اختلال تصویر خود را در افراد تحت تاثیر قرار می دهد و می تواند بر اطوار قالبی ، رفتار و پوشش فرد تاثیر بگذارد. افرادی که تصمیم می گیرند تا ظاهر فیزیولوژیکی خویش را از طریق آرامش ، هورمون و در برخی موارد با به کار بردن جراحی تغییر دهند را ناراضی از جنسیت ( ترانس سکسوال ، Ts ) گویند.

چه عواملی باعث اختلال هویت جنسی می شوند؟
علت اصلی اختلال هویت جنسی ناشناخته است ، اما چندین نظریه در این باره وجود دارد. این نظریه ها اظهار می کنند که این اختلال ممکن است توسط وراثت (کروموزمها) ناهنجاری ها ، عدم تعادل هورمونها در طی دوران جنینی و رشد کودکی ، نقص هایی در ارتباط بین فردی نزدیک و طبیعی و سرپرستی کودکان و یا به علت ترکیبی از عوامل ذکز شده ایجاد شود.

میزان شیوع اختلال هویت جنسی چه میزان است؟
اختلال هویت جنسی یک اختلال نادر و کمیاب است که کودکان و نوجوانان را مبتلا می سازد. این اختلال ممکن است در سالهای اولیه کودکی نیز مشاهده شود. در حقیقت اغلب افراد تشخیص می دهند که آنها قبل از رسیدن به سنین نوجوانی دارای مشکلاتی در هویت جنسی خویش می باشند. این اختلال در مردان به میزان بیشتری نسبت به زنان بروز می کند.

نشانه های اختلال هویت جنسی چیست؟
کودکان مبتلا به اختلال هویت جنسی اغلب اوقات علایم ذیل را نشان می دهند :
* تمایل نشان دادن به بودن در جنس مخالف ( از جمله قلمداد کردن خویش به عنوان عضوی از جنس مخالف خویش و صدا کردن خویش با اسم جنس مخالف )

* نفرت داشتن و منرجر بودن از دستگاه تناسلی خویش ( پسران ممکن است تمایل به نداشتن آلت مردانه نشان دهند. دختران ممکن است از رشد پستانهای خویش و قاعده شدن بترسند و ممکن است از نشستن در هنگام ادرار کردن خوداری کنند. همچنین آنها ممکن است پستانهای خویش را محکم ببندند تا مشخص نباشند.)

* اعتقاد دارند که آنها بزرگ می شوند تا به جنس مخالف تبدیل شوند.
* طرد شدن از طرف گروه همتا
* پوشش و رفتار نوعی جنس مخالف را بر می گزینند  ( برای مثال ، یک زن ، لباس زیر مردانه می پوشد. )
* کناره گیری کردن از تعامل و فعالیتهای اجتماعی
* احساس انزوا ، افسردگی و اضطراب داشتن

بزرگسالان مبتلا به اختلال هویت جنسی اغلب اوقات علائم زیر را بروز می دهند :
* تمایل به زندگی کردن به عنوان جنس مخالف
* تمایل به خلاص شدن از اندامهای تناسلی خویش
* پوشش و رفتار نوعی جنس مخالف را نشان دادن
* کناره گیری کردن از تعامل و فعالیت اجتماعی
* احساس انزوا ، افسردگی و اضطراب

اختلال هویت جنسی چگونه تشخیص داده می شود؟
اختلال هویت جنسی توسط فرد متخصص در زمینه سلامت روان (روانپزشک ها و یا روانشناس) تشخیص داده می شود. یک تاریخچه پزشکی کامل گرفته می شود و آزمایشات روانشناختی انجام می شوند تا دیگر علل احتمالی برای این اختلال همچون افسردگی ، اضطراب و یا جنون رد شوند. زمانی که ارزیابی ها وجود تمایل پایدار برای جنس مخالف بودن را تایید و تصدیق کرد ، اختلال هویت جنسی تشخیص داده می شود.

 اختلال هویت جنسی چگونه درمان می شود؟
به افراد و خانواده هایی که مورد مشاوره قرار می گیرند معمولاً توصیه می شود که کودکان مبتلا به اختلال هویت جنسی را تحت درمان قرار دهند. مشاور بر درمان مشکلات همراه از جمله افسردگی و اضطراب و بالا بردن اعتماد به نفس تمرکز می کند. روان درمانی با هدف کمک به عملکرد فرد و بهبود آن وارد عمل می شود.

برای نوجوانان مشاوره به همراه شرکت کردن در یک گروه حمایتی توصیه می شود. برخی از ترانس سکسوالها به هورمون و درمانهای مربوط به عمل جراحی پاسخ می دهند و می توانند ویژگیهای جنس بیولوژیکی خویش را سرکوب و متوقف کنند و ویژگیهای بیولوژیکی جنس مخالف را بدست آورند. جراحی که منجر به تغییر جنسیت فرد می شود را جراحی تغییر جنسیت گویند. از آنجایی که این عمل جراحی اساسی و غیر قابل بازگشت است ، متقاضیان باید تحت یک ارزیابی گسترده و دوره انتقال قرار گیرند.

دیگر عوارض اختلال هویت جنسی چیست؟
چنانچه قبلاً ذکر شده است ، این اختلال می تواند منجر به تصویر خود ضعیف ، انزوای اجتماعی و رنج و عذاب هیجانی شود. در صورتی که درمان صورت نگیرد ، اختلال ممکن است منجر به افسردگی شدید و اضطراب شود و با توانایی عملکرد فرد مداخله کند ، منجر به مشکلاتی در مدرسه و کار شود و یا اینکه در برقراری ارتباط با دیگران اختلال ایجاد کند.

                              
منبع : ir-med.com

۰۵ آذر ۹۵ ، ۰۸:۲۷ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
سید جابر علوی